Deze zomer vroeg ik Amanda Sims of ze iets wilde in de supermarkt: 'Pellegrino', specificeerde ze: ' Niet Perrier.'
Ik vond haar voorliefde eigenzinnig totdat ik besefte dat de loyaliteit aan dranken met bruiswater diep zit.
Samantha Weiss-Hills brengt regelmatig haar eigen persoonlijke blikje mee Het kruis (zonder smaak of limoen) van thuis uit – ook al is ons kantoor uitgerust met een frisdrankautomaat – terwijl onze stagiair Taylor Rondestvedt de voorkeur geeft Mendota Springs bruisend water , een ander merk uit het Midwesten.
En toen stuurde mijn vriendin Rebecca me deze foto van de koelkast op haar werkplek in Chicago:
Foto door Rebecca Levinsky
Maar komt deze merkloyaliteit eenvoudigweg voort uit gewoonte, of berust deze op waarheid (of op zijn minst op smaakverschillen)?
auto's met de letter k
Om hierachter te komen, hebben we een blinde smaaktest gedaan van zeventien ogenschijnlijk vergelijkbare producten – seltzer, sodawater, koolzuurhoudend mineraalwater en bruisend water – om te zien of we het verschil konden zien. (En om erachter te komen of Sam La Croix uit de opstelling kon identificeren.)
Foto door Bobbi Lin . Bruisend water! Met een kant van bosbessencake.
Dit is wat we concludeerden:
- En hoewel de drankjes anders smaken, daar bestond onenigheid over Hoe ze smaakten . Eén drankje werd tegelijkertijd beschreven als 'kraanwater' en 'platte champagne' - en deze discrepantie gold voor elke fles of blikje. We ontdekten dat de meeste verschillen betrekking hadden op de smaak (subtiel, zout, citrusachtig) en de bubbelervaring (bijvoorbeeld scherpe kleine belletjes, grote zachte belletjes of agressief tintelende belletjes). 'De kwaliteit van de zeepbel is de ding ,' concludeerde een voorproefje.
- Sam identificeerde La Croix met succes (maar Amanda deed dat wel). niet kies Pellegrino correct).
- Als je zoveel bruisend water drinkt, word je echt heel vol (en boerachtig).
- Whole Foods merk Italiaans bruiswater : Dit had een 'zeer zuivere smaak' waarvan onze proevers voorspelden dat deze uit een glazen fles kwam (ze hadden gelijk!). De smaak was neutraal en ‘onschadelijk’, terwijl de belletjes groot waren en langzaam werkten.
- Polen Lente : Terwijl sommigen werden afgeschrikt door een 'plakkerige' smaak, ontdekten anderen (om een woord van wijn te lenen) 'mineraliteit'. Het is alsof je aan een steen zuigt, zei Leslie.
- Bergdal : De bubbels werden als 'perfect: zacht maar aanwezig' beschouwd. Er werd gezegd dat elke bel een afzonderlijk individu was, dat herkenbaar op de tong knalde. Ook dit had minerale tonen - 'maar op een goede manier.'
- Het kruis : Samantha identificeerde correct haar geliefde bruiswater, dat ze 'de zomer in een blikje' noemt. De bubbels – kleiner dan de meeste andere drankjes – gedragen zich alsof ze zich in een ‘time release’ of een ‘cascade’ bevinden, beginnen sterk en sissen langzaam uit op de tong
- Vos : Proevers constateerden een subtiele zoetheid ('het smaakt naar het begin') en heel weinig koolzuur.
- Sint-Benedictus : 'Smaakt naar kraanwater', zei een proever. De kleine belletjes waren 'zo klein dat ze stekelig zijn', zoals Pop Rocks of naalden.
- Boylan : Met veel meer bubbels dan de anderen in de groep, werd het door een redacteur beschreven als 'slap-to-the-face agressief' ; een ander zei dat het 'bijna schuimig' was.
- Polair : Het had grote, zachte belletjes en een sterke 'water'-smaak, hoewel we bij de eerste slok wel een citrusachtige, limoenachtige smaak opmerkten.
- Fairway-merk : De bubbels zijn snel en geven een precies gevoel: Een redacteur legde het gevoel uit als 'ping-ping-ping, heel snel.' De textuur was schuimig en licht, en hoewel er geen toegevoegde ingrediënten waren, zeiden sommigen dat het een licht citroenachtige (en/of licht metaalachtige) smaak had.
- Hal's : 'Dit is net cake', zei een voorproefje. Bijna zoet en gemakkelijk te drinken, met minder en kleinere belletjes, wordt deze drank hierbij genoemd 'cakewater .'
- Adirondack : De platste van de vijf, het werd vergeleken met leidingwater En tot platte champagne . De belletjes zijn zwevende deeltjes die snel naar de achterkant van de keel reizen, waar ze zich kenbaar maken.
- Whole Foods 365-merk : Terwijl sommigen van ons de bubbels bijna te hard vonden (waardoor een tintelend gevoel van de lippen naar binnen ontstond), voorspelden anderen dat dit een van de duurste van onze proeverijen zou zijn. Een andere persoon dacht dat het 'Perrier zou kunnen zijn',
- Q-Club (Superior Frisdrankclub) : Verrassend genoeg werd dit ook geïdentificeerd als Perrier. Het had een uitgesproken citrusachtige, 'limoen-voorwaartse smaak'; de redactie kon niet geloven dat er geen smaak aan zat. (Q-Club wordt volgens de website gemaakt met Himalayazout.)
- Perrier : Proevers waren verrast door de kleine belletjes, zo klein dat sommige mensen vonden dat het 'bijna plat' aanvoelde. De kleine belletjes bewogen in allerlei richtingen, zoals elektronen, en Amanda Sims – degene die had aangegeven dat ik Perrier niet zou kopen – zei, en ik citeer: 'Ik vind het leuk.'
- Gerolsteiner : Beschreven als schuimig en vlak tegelijk, had Gerolsteiner ook een ongewone smaak: 'Is dat nat hout?' vroeg Ali Slagle. Anderen identificeerden tonen van regenwater.
- San Pellegrino : De bubbels, zo merkten proevers op, waren zwak: 'niet plat maar niet hard genoeg proberen', 'een man in een tutu die begint te springen.' Leslie Stephens verklaarde dat ze ongeïnteresseerd was. Niemand heeft dit beroemde, chique drankje geïdentificeerd (zelfs fan Amanda Sims niet).
- Seltzer : 'Dat is Pellegrino,' zei Taylor Rondestvedt resoluut.
De 6 bruisende wateren.
Bruisend water
Bruisend water is een brede overkoepelende term die kan worden gebruikt om sodawater, seltzer of bruisend mineraalwater te beschrijven. Dit waren de vijf flessen die zichzelf identificeerden als 'bruisend water' zonder een specifiekere afbakening.
De 5 selzers.
Seltzer
Seltzer is gewoon water dat kunstmatig koolzuurhoudend is gemaakt met kooldioxide, zonder toegevoegde ingrediënten (zoals zout of kaliumzouten).
De 2 frisdranken.
Clubfrisdrank
Club frisdrank is het grote broertje van Seltzer: het bevat natriumzouten en/of kaliumzouten, waaronder keukenzout en zuiveringszout. Deze worden toegevoegd om de zuurgraad te neutraliseren en de smaken van natuurlijk water te imiteren.
De 4 koolzuurhoudende mineraalwaters.
Koolzuurhoudend mineraalwater
Mineraalwater wordt gedefinieerd als bruisend water dat afkomstig is uit een minerale bron. Volgens de De Voedsel- en Warenautoriteit moet het 'in totaal niet minder dan 250 ppm opgeloste vaste stoffen bevatten die afkomstig zijn uit een geologisch en fysiek beschermde ondergrondse waterbron.'
Er worden geen mineralen of carbonatatie toegevoegd (met uitzondering van San Pellegrino ; volgens de Huffington Post wordt door de bottelaar extra koolzuur aan Pellegrino toegevoegd). 'Bronwater' daarentegen (zie Mountain Valley Spring Water hierboven) komt uit een natuurlijke bron maar bevat minder dan 250 delen per miljoen opgeloste mineralen.
Foto door James Ransom . Water! en wat sesamnoedels.
En dus, een passende afsluiting van onze zeer onduidelijke bruiswatertest. Mensen houden vast aan een bepaald soort bruisend water: ze zijn eraan gewend, ze vinden het echt lekker, of ze hebben nog niet veel andere geprobeerd. En er zijn nog andere factoren, zoals de temperatuur, waarmee je het eet, hoeveel bruiswater je tegelijk probeert, die de ervaring veranderen.
Kortom, we worden niet watersommeliers binnenkort.




