Omdat we allemaal hebben geprobeerd om door een moeilijk, onzeker en angstaanjagend jaar (en nog meer) heen te komen, is therapie van onschatbare waarde geworden dan ooit. Natuurlijk is therapie altijd van onschatbare waarde, niet alleen tijdens een wereldwijde pandemie. Het is een ongelooflijk handig hulpmiddel dat iedereen zou moeten overwegen als ze het gevoel hebben dat ze wat hulp nodig hebben bij het uitzoeken en werken aan hun emotionele en mentale gezondheid (hoewel niet iedereen toegang heeft tot betaalbare therapie, een probleem dat ook dringend moet worden aangepakt).
Een van de mooie dingen aan het feit dat meer mensen naar therapie gaan en er openlijk over praten, is dat we hierdoor al het goede advies dat we uit onze sessies hebben gehaald, kunnen delen. Als je een gouden tip hebt geleerd die een enorm verschil in je leven heeft gemaakt, is het normaal dat je de rijkdom ook onder je vrienden wilt verspreiden. Sommige lessen zijn gewoon te goed om niet door te geven.
naam aap
Om de uitwisseling van deze waardevolle ideeën te vergemakkelijken, vroegen we mensen naar de beste lessen die ze in de therapie hebben geleerd. Hier is het advies dat volgens hen het grootste verschil in hun leven heeft gemaakt.
1. Vaak zijn de oordelen van mensen over jou een weerspiegeling van hun eigen worstelingen of onzekerheden.
Ik beëindigde een huwelijk. De persoon met wie ik getrouwd was, was niet bijzonder aardig en wilde dat ik veel dingen in mijn leven zou veranderen, en ook veel fundamentele dingen over mezelf. Ik wist diep van binnen dat dit geen acceptabele dynamiek was in een relatie, maar ik droeg ook een grote hoeveelheid schuldgevoelens bij het beëindigen van de relatie, omdat er dingen waren die ik niet kon of wilde veranderen. Mijn therapeut hielp me begrijpen dat deze verzoeken om verandering veel meer te maken hadden met hun eigen onzekerheden en verlangen om te veranderen dan met mij. Ik voelde een enorm gevoel van opluchting en vrede na deze begeleiding. Ik gaf mezelf niet meer de schuld, want het was echt niet allemaal mijn schuld. De persoon van wie ik scheidde had echt behoefte aan en verdiende zijn eigen therapie, ze weigerden er gewoon naar te zoeken. — Rachel D., 33
2. Als je gelukkig bent, wees dan gelukkig.
Dit was een recent exemplaar dat mijn therapeut me gaf omdat ik me zorgen maakte en anticipeerde op alle dingen die fout konden gaan voordat er een grote verhuizing door het land zou plaatsvinden. Ik was blij en opgewonden over de verandering, maar ik liet alle dingen waar ik me zorgen over kon maken het zitten en genieten van het geluk van het moment in de weg staan. Ze zei: 'Als je gelukkig bent, wees dan gelukkig.' Ik volgde dat advies op en ging ermee aan de slag om gewoon meer in het moment te zijn en me te concentreren op het waarderen van wat ik heb en het geluk dat ik nu heb, in plaats van mijn zorgen te laten varen. Wat zou kunnen gebeuren, vertroebelt mijn geluk. — Shaina K., 31
3. Stop met het steken van al je moeite in relaties met mensen die niet dezelfde moeite doen.
De beste les die ik de afgelopen maanden van de therapie heb geleerd, is om mensen te ontmoeten waar ze zich bevinden op het gebied van vriendschappen. Doe alleen zoveel moeite als je krijgt als je merkt dat de weegschaal doorslaat, zodat je nooit het gevoel krijgt dat je veel meer om een vriendschap geeft dan om de ander. Dankzij deze tip heb ik minder geïnvesteerd in vriendschappen die niet beantwoord worden, zodat ik me kan concentreren op de vrienden die net zoveel om mij geven als ik om hen. Het helpt me ook om mezelf niet de schuld te geven van elke vriendschap die fout is gegaan. — Allison R., 20
4. Het is niet jouw taak om de reactie van iemand anders op jou te controleren.
Het is mijn taak om authentiek en eerlijk te zijn over wie ik ben en om andere mensen hun eigen ervaring te laten hebben. Zij mogen voelen hoe zij zich voelen, ik mag voelen hoe ik me voel. Hun reactie is niet aan mij. Dit was nuttig voor mijn ouders, vooral dit jaar toen ik erachter kwam dat ik met een meisje uitging. Dit advies, en de therapie in het algemeen, helpt me mijn angst over hoe zij erover denken te beheersen. Het is niet aan mij om het te beheren. — Stephanie S., 31
5. Ik ben niet de enige met wat ik ervaar.
De therapie heeft mij geleerd dat mijn problemen niet zo terminaal uniek zijn als ik dacht. Veel mensen maken dezelfde dingen mee en hebben dezelfde mentaliteit als ik, wat ik erg geruststellend vond. Ik denk dat ik de valse gedachte had dat de dingen die ik doormaakte uniek waren voor mij en dat niemand anders met dezelfde dingen te maken had, en toen besefte ik dat het in wezen slechts aspecten van de menselijke ervaring waren die zoveel mensen meemaken. , waardoor ik me minder alleen en 'normaler' voelde. Kevin H., 31
6. Je mag rouwen om dingen en mensen die nog in je leven zijn.
Een van de nuttigste dingen die mijn therapeut me vertelde na een ongelooflijk pijnlijke breuk, was dat ik mensen mocht rouwen die nog steeds in mijn leven zijn. Vooral deze breuk was heel moeilijk voor mij, omdat het niet zo was dat we niet meer van elkaar hielden, maar we kwamen op een punt in ons leven waarop we beseften dat onze toekomst gewoon niet compatibel was. We hadden het gehad over trouwen en kinderen, en opeens zou dat voor ons niet meer gebeuren. Het was ook echt verschrikkelijk omdat we samenwerkten, dus ik moest hem nog steeds elke dag zien. Ik moest doen alsof het goed met me ging, terwijl ik van binnen gebroken was. Mijn therapeut zei dat ik de tijd moest nemen om te rouwen om het leven dat ik voor mezelf had bedacht, dat ik kon rouwen om het verlies van iemand die nog leeft. Soms verlies je mensen op andere manieren dan door de dood. Soms verandert een vriendschap of eindigt een relatie, maar de persoon blijft leven en kan zelfs in je leven blijven. Door mezelf toe te staan om om dat verlies te rouwen, kon ik meer afsluiting krijgen. — Samantha O., 31
7. Je kunt de persoon of zijn gedrag niet veranderen, alleen je reactie erop.
Deze les heb ik geleerd toen mijn huwelijk op het punt stond te eindigen. Ik raakte betrokken bij ruzies en ging me ermee bemoeien als hij verbaal agressief werd, omdat ik dacht dat ik van gedachten kon veranderen of hem mijn standpunt kon laten zien. Deze argumenten zouden escaleren en omdat hij verbaal agressief was, zou ik uiteindelijk toegeven en me ellendig voelen, depressief worden en uiteindelijk tijd (of slaap) verspillen met proberen de ruzie te overwinnen tot de volgende keer. Mijn hulpverlener zag het patroon en stelde voor dat ik er niet mee bezig zou zijn als hij woedend was (verander mijn reactie op zijn gedrag) en alleen dingen zou bespreken als hij kalm was of als er iemand bij me was. Toen ik eenmaal de manier waarop ik reageerde veranderde, escaleerden de argumenten niet meer. Naarmate ik me meer op mijn gemak voelde, kon ik grenzen stellen. Ik gebruik deze tactiek voortdurend in persoonlijke relaties, maar ook in de professionele omgang met moeilijke mensen. Het helpt me om niet zo reactief te zijn als in het verleden, en om met alternatieve ideeën te komen waar ze misschien ontvankelijk voor zijn. — Linda D., 59
8. Het bezitten van de manier waarop je je voelt is de eerste stap om controle te krijgen.
Mijn therapeut bevestigde dat er een reden is waarom ik me voel zoals ik me voel – vrijwel als het om wat dan ook gaat. En het bezitten en er macht over hebben is de eerste stap om controle te krijgen over die gevoelens. Voor mij is het de grootste hulp geweest als het gaat om daten, of een gebrek daaraan. Het accepteren en begrijpen waarom ik er zoveel om geef, heeft me geholpen de teugels ervan los te laten. Het heeft het gemakkelijker gemaakt om te praten met degenen van wie ik het gevoel had dat het impact had (mijn ouders en grootouders) en te beseffen dat ik er een grotere deal van maakte dan ik dacht door extra druk op mezelf uit te oefenen om tegemoet te komen aan de gevoelens van anderen, in plaats van me alleen maar te concentreren op de gevoelens van anderen. waar ik controle over heb: hoe ik erover denk. — Jonathan L., 31
namen met dubbele betekenis
9. Nee zeggen is altijd een optie.
Het beste wat ik tot nu toe uit de therapie heb gehaald, is gewoon dat nee zeggen is een optie. Het is iets waar ik echt mee worstel, vooral in mijn professionele leven, omdat het grote overbelasting en gevoelens van mislukking en ontoereikendheid kan veroorzaken. Maar het is zo nuttig geweest om te leren dat mensen mij niet automatisch zullen haten omdat ik nee zeg. Ook gerelateerd: ik ben verantwoordelijk voor het bewaken van de grenzen die ik wil stellen. Ik kan niet van andere mensen verwachten dat ze hen gewoon respecteren zoals ik dat voor anderen doe – wat gek is omdat ik er alles aan doe om de grenzen van anderen te respecteren, zelfs als ik daar last van heb. — Kelly G., 31
10. Je hoeft je niet elke minuut van de dag gelukkig te voelen om je leven tot een succes te maken.
Het duurde lang voordat ik deze les leerde. Ik begon met therapie nadat ik mijn verloving had verbroken, omdat ik het heel moeilijk vond om om te gaan met de manier waarop de dingen waren geëindigd. In die tijd maakte ik van ‘gelukkig zijn’ mijn voornaamste prioriteit en propte ik mijn dagen vol met dingen om mezelf te dwingen een goed gevoel te krijgen. Als ik een dag had waarop ik me niet gelukkig voelde, raakte ik in paniek en begon te denken dat mijn leven weer uit elkaar viel of dat dit het bewijs was dat ik voorbestemd was om me ellendig te voelen. Ik zag mijn verdriet en de niet zo geweldige delen van mijn leven als bewijs van mislukking. Het heeft lang geduurd voordat mijn therapeut mij hielp beseffen dat verdriet bij het leven hoort. Iedereen ervaart het. Het duidt niet op falen. Eigenlijk geeft het niets anders aan dan dat je een mens bent en een totaal menselijke emotie ervaart. Ik kan mezelf nu slechte dagen gunnen of me soms verdrietig voelen en ik accepteer het voor wat het is. Ik probeer mezelf niet te dwingen om anders te voelen. Ik maak me geen zorgen over wat die ene dag van verdriet zegt over mijn leven als geheel. Nu erken ik gewoon het verdriet en laat het voorbijgaan. Het heeft mij zoveel rust gebracht! — Aimee W., 29
11. Definieer uw waarden en neem op basis daarvan beslissingen.
Dit was de meest eenvoudige maar toepasbare begeleiding die ik tijdens de therapie kreeg. Toen ik voor het eerst angst begon te ervaren, werd mij gevraagd: ‘Wel, wat maakt je angstig?’ Vaak is het moeilijk te identificeren en manifesteert angst zich op verschillende manieren. Ik heb gemerkt dat mijn angst oplaait als ik mijn leven niet leef op basis van de waarden die voor mij belangrijk zijn – waarden als familie, fysieke/mentale/emotionele gezondheid, natuur/milieu, financieel verantwoordelijk zijn en verantwoordelijk en betrouwbaar zijn op het werk . Het definiëren van mijn waarden en het nemen van al mijn beslissingen op basis daarvan gaf mij een goede leidraad en controlepunt om ervoor te zorgen dat ik altijd dingen deed die belangrijk voor mij waren en dingen vermeed die mijn angst verergerden. Het bijhouden van een dagboek heeft me ook echt geholpen mijn angst te begrijpen en het gemakkelijker te maken om op waarden gebaseerde beslissingen te nemen. — Katie O., 29
12. Je hebt geen controle over de grenzen van anderen.
Je kunt ze de jouwe vertellen, en dan kunnen ze daarmee doen wat ze willen en in ruil daarvoor hun eigen grens stellen. Als iemand jouw grenzen niet respecteert, is het aan jou om jezelf uit die situatie te verwijderen. En op dezelfde manier, als iemand anders een grens stelt, moet je die respecteren en accepteren dat je die niet kunt veranderen. Deze les heeft mij echt bevrijd, en het heeft mij geholpen om duidelijker te zijn over wat mijn eigen grenzen zijn. En ik begrijp dat als iemand hem niet respecteert, ik de kans heb om weg te lopen. — Emily A., 33
13. Ik kan liefde en waardering hebben voor wat mijn familie voor mij heeft gedaan, terwijl ik tegelijkertijd mijn eigen pad bewandel.
Waarschijnlijk de belangrijkste les die ik in de therapie heb geleerd, is dat ik alles kan waarderen wat mijn familie heeft gedaan waardoor ik ben waar ik nu ben, terwijl ik tegelijkertijd onbeschaamd mijn eigen pad bewandel en leef volgens de waarden die ik koester en die zij niet hebben. 'T. Deze twee dingen kunnen naast elkaar bestaan; Ik hoef niet de een boven de ander te kiezen. Door dit te leren en te onthouden, is mijn relatie met mijn familieleden aanzienlijk verbeterd. Het heeft me geleerd om geen dingen te verwachten die ze niet kunnen geven en me te concentreren op het liefhebben en waarderen van wat ze wel kunnen. — Sara L., 29
