Je hebt het ijs je naam uit de vriezer horen roepen (of ligt dat aan mij?) - maar ben je echt verslaafd aan het spul? Een nieuwe studie bekijkt hoe het eten van ijs letterlijk je hersenen beïnvloedt.[#image: /photos/57d8d875d3276fe2329483ad]||||||
Onderzoekers Kyle Burger en Eric Stice van het Oregon Research Institute in Eugene bestudeerden hoe de hersenen in de loop van de tijd reageren op het eten van ijs, en deden een fascinerende ontdekking: hoe meer ijs je eet, hoe meer je moet eten voordat je hersenen dat kunnen doen. zendt signalen uit dat hij geniet van de traktatie!
Burger en Kyle ondervroegen 151 tieners met een gezond lichaamsgewicht over hun trek in eten. Vervolgens lieten ze de tieners foto’s zien van een chocolademilkshake terwijl ze hun hersenen scanden om te zien hoe sterk hun verlangen was. Vervolgens gaven ze de tieners echte milkshakes terwijl ze hun hersenen opnieuw scanden. De resultaten? De tieners die meldden dat ze in de paar weken voorafgaand aan het onderzoek het meeste ijs hadden gegeten, genoten het minst van de shakes, zo blijkt uit scans die activiteit in de hersenen volgden die verband hield met beloning.
‘Onze resultaten leveren nieuw bewijs dat frequente consumptie van ijs, onafhankelijk van lichaamsvet, verband houdt met een vermindering van de responsiviteit van de beloningsregio bij mensen, parallel aan de tolerantie die wordt waargenomen bij drugsverslaving’, zeggen de onderzoekers in het onderzoek. Met andere woorden: hoe meer je ervan hebt, hoe meer je ervan nodig hebt om er plezier aan te beleven.
Is het dus mogelijk om chemisch verslaafd te zijn aan voedsel, zoals dit onderzoek en andere recente onderzoeken suggereren? ( Dat meldt Bloomberg dat er in november 2011 28 wetenschappelijke onderzoeken en artikelen over voedselverslaving zijn gepubliceerd, in een artikel waarin bewerkte voedingsmiddelen en suikerhoudende dranken worden vergeleken met cocaïne.)
Janis Jibrin, een geregistreerde diëtist en redacteur van SelfGrowth, gelooft dat het antwoord ja is. 'Deze studie komt overeen met ander onderzoek dat aantoont dat er zeker iets is met de hersenen van mensen die melden verslaafd te zijn aan voedsel', zegt ze.
'Het lijkt tweeledig te zijn: als je deze suikerhoudende, vetrijke voedingsmiddelen regelmatig eet, bouw je een soort tolerantie op en heb je steeds meer nodig om dezelfde trek te krijgen', zegt Jibrin. 'Sommige mensen hebben misschien ook een genetische aanleg voor de toevoeging van voedsel, en dan leven we in een omgeving waar het zo gemakkelijk is om aan dit soort voedsel te komen.
auto's met de letter u
'We worden overspoeld met voedingsmiddelen die niet uit de natuur komen', voegt ze eraan toe. 'Als je kijkt naar het soort voedsel waar mensen verslaafd aan zijn, dan zit er heel veel vet, zout en suiker in; niemand is verslaafd aan broccoli of appels.' Jibrin vermoedt dat hier een evolutionaire reden voor de biologie achter zit: in de tijd van de holbewoners was het adaptief om te genieten van het eten van iets met veel vet en het het pleziercentrum van je hersenen te laten activeren. Holbewoners konden helaas niet midden in de nacht op pad om hun trek in Haagen-Dazs en friet te stillen. Vet was moeilijk te verkrijgen, in tegenstelling tot de handige wereld van vandaag.
Dus, als je denkt dat je een voedselverslaving hebt, wat moet je dan doen? Hier is het advies van Jibrin:
Allereerst: schep moed. Jibrin zegt dat het kan train je smaak opnieuw . Als je stopt met het eten van die voedingsmiddelen die de grootste trek veroorzaken, zegt ze: 'Je zult er uiteindelijk ook niet meer naar verlangen.' Ze zegt dat het bijvoorbeeld ongeveer een maand duurt om gewend te raken aan een dieet met een veel lager natriumgehalte.
Probeer jezelf af te leiden als je een verlangen krijgt. 'Leer je hersenen dat ze niet altijd beloond worden als ze ergens naar verlangen', zegt ze. Je hersenen zullen leren!
Als je een verlangen weerstaat, beloon jezelf dan met lof. 'Het weerstaan van een verlangen dat je ondergang is geweest, is zo'n krachtig gevoel, dus concentreer je op dat gevoel van voldoening', zegt Jibrin. Zeg tegen jezelf: 'Kijk eens hoe goed ik de controle heb!' Je brein waardeert dat.
Plan vooruit. Jibrin zegt dat het veel gemakkelijker is om gedurende de dag de onbedwingbare trek te weerstaan als je plant wanneer je gaat eten en wat je jezelf gedurende de dag laat eten. 'Dat betekent niet dat je niet van eten kunt genieten', zegt ze. 'Eet voedsel dat lekker is, maar niet gevuld met gekke hoeveelheden vetten, zouten of suikers, vooral niet in combinatie.' U kunt bijvoorbeeld van plan zijn om te genieten van een Skinny Caramel Latte, omdat u weet dat u er niet gek van zult worden, maar u kunt de geglazuurde donuts vermijden omdat u weet dat u al na één keer moeilijk kunt stoppen.
Tot slot, als je het gevoel hebt dat je een ernstig probleem hebt met eten, of die kant op gaat, adviseert Jibrin om professionele hulp in te schakelen. Ze zegt dat organisaties als Food Addicts Anonymous en Overeaters Anonymous enorm behulpzaam kunnen zijn. 'Er zijn veel trucs die je op die plekken kunt leren, en je zit met mensen in hetzelfde schuitje, dus je hoeft je niet te schamen of in verlegenheid te brengen; in plaats daarvan kun je je concentreren op de volgende stappen, in plaats van op hoe 'slecht' je bent', zegt Jibrin.
Gerelateerde links:
Laat 10 pond vallen (of meer!)
11 Stay-Slim-dessertrecepten
De waarheid over suiker
--
Voor dagelijkse gezonde eettips volg SelfGrowth op Facebook en Twitter.
Krijg SelfGrowth op uw iPad en Kindle-vuur !
